56.

♫ Taylor Swift - You Belong With Me

Słucham sobie od wczoraj Taylor i martwi mnie fakt, że praktycznie wszystkie jej piosenki są o tym samym. Trudno, zdarza się. Przynajmniej nadrabia cudownym głosem, wyglądem i teledyskami. O matko, mogłabym cały czas oglądać jej teledyski. Szczególnie do 'you belong with me'. Taka dziwna miłość. Ogólnie miłość w moim wydaniu jest dziwna, ale ciii.

Siedzę sobie na wygodnej kanapie i pilnuje dwóch małych brzdąców. Mam kryzys i potrzebuje pieniążków. Jak dobrze, że ludzie wokół mnie mają dzieci i co jakiś czas potrzebują opiekunki. I tak sobie pilnuje tych brzdąców. Wczoraj też się zajmowałam dzieciaczkami. Plus jest taki, że mam dostęp do laptopa i Internetu, więc się nie nudzę. Poskarżę się Wam tylko, że dzisiaj Bąki zmusiły mnie do zrobienia naleśników. Uśmialiśmy się i wybrudziliśmy wszystko dookoła, ale warto było! O matko, naleśniki. 

Wczoraj wieczorem razem z mamą upiekłyśmy karpatkę. Jezu jak ona kusi! Tak ogólnie rzecz biorąc to żyje i jakoś tam funkcjonuje. Myślałam, że będzie lepiej, cóż nie można mieć wszystkiego. Plusem jest to, że sobie nic nie zrobiłam. A to, że bez ibupromu nie wyobrażam sobie dnia to już zupełnie inna sprawa. Co z tego, że żrę po jedenaście tabletek na dzień. Co z tego, że po nocach ryczę. Co z tego, że w tym tygodniu zrobiłam wiele głupich rzeczy? Postanowiłam, że jakoś to ogarnę bo dłużej tak być nie może. Idzie wiosna. Trzeba jakoś pozbyć się tego pecha, który trzyma mnie się kurczowo od początku stycznia, prawda? Prawda. Dlatego bez marudzenia robimy wszystko by złapać szczęście. Ot, taki tam dziwny plan na życie. 

Z racji tego, że będę robić wszystko by złapać szczęście (szkoda, że nie można go złapać w słoik i postawić przy łóżku. Życie wtedy byłoby o wiele prostsze) postanowiłam, że chcę sobie zrobić pięć dziurek w prawym uchu i tatuaż. Ot, takie marzenie z pierwszej klasy gimnazjum. Wiem, że z kolczykami nie będzie problemu, natomiast z tatuażem... no cóż, wszystko jest dla ludzi i wierzę, że rodzice pozwolą mi na tatuaż nim skończę osiemnaście lat. Jeżeli nie, to trudno, wytrzymam jakoś do tych osiemnastych urodzin. No i właśnie tak sobie postanowiłam. Dziurki w uchu mogę mieć od zaraz, ale nie chcę. To nie będzie to. Chcę jakoś na nie zasłużyć, zdobyć je. Ah ten instynkt zdobywcy!  I tym oto optymistycznym akcentem stwierdzam, że dam radę. A co! Muszę sama w siebie wierzyć bo nikt inny za mnie tego nie zrobi. Smuteczek. 

W sumie to jestem naładowana pozytywną energią i wiem, że dam radę i w efekcie przekuję sobie uszy i zrobię tatuaż. Matko, mam tyle energii, że szok! To dobrze, ten tydzień był pełen łez i tabletek. Jeju, jeju, jeju! Mam durne wrażenie, że narodziłam się na nowo.

Doszłam do wniosku, że ten blog jest o niczym i jest beznadziejny. Zastanawiam się czy chcę coś zmienić. W sumie kocham swojego Ciastka najmocniej na świecie, ale... no właśnie. Ah, zobaczymy, zobaczymy.

Pyszczki, macie Tumblra? Przyznam się szczerze, że jestem głupia, że wcześniej o to nie zapytałam! Dlatego jeżeli ktoś ma tumblra zapraszam na swojego. TUMBLR CIASTKA. 

I to chyba na tyle. Idę sobie zrobić gorzką herbatę bo mój żołądek znowu zaczyna się bawić w bóle przez które pewnie będę ryczeć. Smutne... Co śmieszniejsze do lekarza jestem umówiona dopiero na październik. Dlaczego? Nie ma miejsca! To samo z okulistą. Zapisana jestem na maj w przyszłym roku. Chyba sobie umrę.